بررسی رابطه ی بین ادراک دلبستگی کودکی و دلبستگی نوجوانی با پایگاه های هویت در نوجوانان 15 تا 17 ساله

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین ادراک دلبستگی کودکی و سبک‌های دلبستگی در نوجوانی با پایگاه‌های هویت بود  روش‌کار: در سال تحصیلی 88-1387 در یک مطالعه‌ی توصیفی‌تحلیلی از نوع مقطعی، نمونه‌ی پژوهش شامل 104 پسر و 106 دختر دانش‌آموز دبیرستانی شهرستان تربت جام با دامنه‌ی سنی 17-15 سال به صورت تصادفی و از طریق روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انتخاب شدند. سبک دلبستگی به والدین توسط آزمون سنجش مقیاس دلبستگی نسبت به هر والد و سبک دلبستگی در نوجوانان توسط پرسش‌نامه‌ی سبک دلبستگی کولینز و رید و پایگاه هویت توسط پرسش‌نامه‌ی سنجش عینی پایگاه هویت من اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون مجذور خی و تحلیل رگرسیون استفاده شد.  یافته‌ ها: معادلات رگرسیونی بیانگر این موضوع است که به ترتیب دلبستگی ایمن، دلبستگی ناایمن-دوسوگرا و دلبستگی اجتنابی بیشترین اثر را بر پایگاه هویت موفق داشته‌اند و به ترتیب دلبستگی اجتنابی، دلبستگی ناایمن-دوسوگرا و دلبستگی ایمن بیشترین اثر را بر پایگاه هویت زودرس داشته‌اند. علاوه بر این به ترتیب دلبستگی ناایمن-دوسوگرا، دلبستگی اجتنابی و دلبستگی ایمن (با جهت مخالف) بیشترین اثر را بر پایگاه هویت معوق و دلبستگی اجتنابی، دلبستگی ایمن (با جهت مخالف) و دلبستگی ناایمن-دوسوگرا بیشترین اثر را بر پایگاه هویت سردرگم داشته‌اند.  نتیجه گیری: این تحقیق نشان دادکه هر چه دلبستگی ایمن در کودکی و نوجوانی بیشتر باشد فرد در نوجوانی با احتمال بیشتری پایگاه هویتی موفق را اتخاذ می‌کند.